“difektoj” de Esperanto

Facilus ekfari liston kun “difektoj” de Esperanto:

• la supersignitaj literoj;
• la tro similsonaj liternomoj aŭ, multe pli grave, la konfuzive kaj orel-agace samfinaĵaj personaj pronomoj;
• la neegaleca esprimado de sekso kaj genro;
• la troa uzado de mal-vortoj;
• la pasivo;
• la refleksivo;
• la landnomoj;
• la sameco de formo de rilativaj kaj demandaj tabelvortoj;
• la ĝena ambigueco de la vorto “aŭ”;
• la vorto “patrino”;

ktp.