2.8.09

Eŭropa ideologio

De Zlatko Tiŝljar mi ĵus legis lian libreton Eŭropa ideologio (1998): ĝi plenas je sofismoj kaj falsrezonado de la unua frazo ĝis la fino. Mi plej absolute malkonsentas kun tiaj asertoj kiel "Por esti eŭropano necesas ankaŭ plej grava signo de tiu identeco: la eŭropa lingvo". Nura galimatio!



Kiel mi skribis en eseo en 2007, "Ankaŭ Eŭropo kaj EU ne bezonas havi komunan identecon, des malpli komunan lingvan identecon aŭ identigilon. Eŭropanoj povas kundividi multon, sed kadre de sia diverseco, kaj ne ekskluzive. Kolektivaj identecoj estas iluzio, fantazio, ĥimero. Sed samkiel eŭropanoj ne bezonas komunajn identigilojn (ili aŭ ekzistas jam aŭ superfluas), ankaŭ esperantoparolantoj ne bezonas kolektivan identecon. Nur la diversaj hidrargaj identecoj ene de ĉiu unuopulo montriĝas indaj je esploro, atento kaj intereso."

Kaj: "Kion do ni diru al esperantistoj kaj esperantuloj neeŭropaj, ekstereŭropaj? Ĉu ke esperanto estas pordo nur al la eŭropa mondo? Kvazaŭ ekzistus nur unu eŭropa mondo, plus unu araba, unu azia ktp! Pli simplisme ne eblas: la mondo komforte dividita en kelkajn ĉelojn aŭ fakojn. Sed por mi esperanto estis kaj estas ĝuste la malo: pordo al Bharato, fenestro al Japanujo, pontoj al Finnujo kaj Tajvano, al mondoj plej abundaj kaj diversaj!"

Esperant-eŭropismo? Ne, dankon!