18 januaro 2002
10h50 (hispana tempo)
17h50 (tajvana tempo)
Mi sidas en la avio per kiu mi flugos al Tajpeo [kaj unuafoje al Tajvano], ĵus agordinte mian horloĝon al la cellanda horo. Pro la malfruiĝo de la flugo el Madrido, mi timis ke mi maltrafos la duan flugon kaj do ankaŭ unu tutan ferian tagon, en Frankfurto. Feliĉe ne okazis tiel.
Aparte de dormeto ĉi-matene (koincide kun la siesta tempo en Tajvano), mi preskaŭ ne dormis de unu tuta tago. Hieraŭ mi iris al kinejo kun [mia amikino] Silvia (de 22h30 ĝis 24h30), poste ni drinkis plurajn vinojn, sekve ŝi akompanis min hejmen por la bagaĝo kaj poste al la flughaveno, kie ŝi adiaŭis min je la 6a, iom antaŭ mia enaviiĝo. Resume, mi kredas kaj esperas ke ĉi tiel, abrupte, mi agordis ankaŭ min mem al la tajvana tempo. Ni vidos, ĉu mi sukcesis. Ĉi-momente ne malfacilas al mi imagi aŭ akcepti ke nun estas jam preskaŭ la 6a posttagmeze.
Mi kunportas fotilon, sed mi supozas ke mi tute ne fotos. Prefere faru tion Chen [Hsiu-Chen en la originalo]; ŝi ja shatas kaj bone faras. Prefere mi nur skribu miajn impresojn.
Mi komencu per la anticipaj ideoj. Pli ol pri antaŭjuĝoj temas pri antaŭbildoj aŭ antaŭkonceptoj. Unue, pri Tajvano. Ĉi vorto [samkiel la portugaldevena Formozo] nomas la insulon, ne la tiean fantoman ŝtaton, kies oficiala nomo estas Respubliko Ĉinujo [angle kaj mallonge: ROC]. Vojaĝi al Tajvano aŭ al ROC kompareblas kun vojaĝo al hipoteza [Dua] Hispana Respubliko en Balearoj post tia enlanda milito, kie la faŝisma kanajlaro fagocitus "nur" la duon-insulan Hispanujon. Iel kvazaŭ viziti la ukronian* Hispanujon de [la verkisto] César Mallorquí [en sia novelo "La kolektisto de poŝtmarkoj"]. Kion mi imagas trovi aŭ renkonti tie? Reduktitan, pli facile manipuleblan version de Ĉinujo; respublikon atingintan la t.n. ekonomian bonfarton ŝparinte al si 50 jarojn de la tiel misnomata ĉina kontinenta komunismo, kaj kie la kulturo kaj tradiciaj artoj de la ĉina popolo konserviĝas pli bone ol sur la kontinento (mal)graŭ la konata soci-teknologia okcidentiĝo. (Ĉio ĉi sonas tre pedante). Sed mi ne imagas renkonti miniaturan landon. La 400 km inter nordo kaj sudo, la 23 milionoj da loĝantoj, la duona dekduo da montpintoj altaj pli ol 3000 metrojn (unu el ili[, la Jada Monto], preskaŭ 4000-metra, pli alta ol Tejdo* aux Fuĵio*) kun la doa pejzaĝa diverseco -- ne, tio ne estas landeto aŭ insuleto sed, male, tuta nova mondo eltrovinda. Kaj kiel mi povus eltrovi ĝin pli bone ol en la akompano de Chen, ĉi-landanino, kun unu monato da ferioj, propra aŭto kaj stirpermeso kaj kiun, cetere, ĉiuj nomas (ankau ŝi kaj mi mem) "mia umikino*" (aŭ mi -- ŝia umiko, tute egale).
Chen estas la alia mondo de mi esplorinda kaj eltrovinda dum ĉi 30 tagoj. Sed pri ŝi mi ne parolu ĉi-kajere. Eble iam poste mi ekemos verki poemon pri ŝi aŭ inspiritan de ŝi.
Supozeble mi remalkovros ankaŭ min mem ĉi-vojaĝe. Sonas topike, sed miakaze (preskaŭ) ĉiam estis tiel: Budapeŝto, Finnujo, Bruselo, Hispanujo, Lisbono...
Nu, jen la antaŭideoj per kiuj mi komencas la vojaĝon, kaj la vojaĝkajeron.
18h30
Ni devintus elflugi antaŭ 50 minutoj, sed ni plu surteras. Neĝas en Frankfurto. Mi malamas la frankfurtan flughavenon kaj, supozeble jam de miaj iamaj vojaĝoj kiel akompana busgvidisto, ankaŭ Frankfurton. Ha, ŝajnas ke ĉi tio ekmoviĝas. Ju pli frue ni forflugos de ĉi urbo kaj lando, des pli bone por ĉiuj.
Estas nun 18h45. Ne nur la tempo en Tajvano, en Tajpeo, sed, kurioze (kaj kurioze estas ankaŭ ke mi ne pensis pri tio pli frue), ĝi estas ankaŭ la tempo de Chen.
10h50 (hispana tempo)
17h50 (tajvana tempo)
Mi sidas en la avio per kiu mi flugos al Tajpeo [kaj unuafoje al Tajvano], ĵus agordinte mian horloĝon al la cellanda horo. Pro la malfruiĝo de la flugo el Madrido, mi timis ke mi maltrafos la duan flugon kaj do ankaŭ unu tutan ferian tagon, en Frankfurto. Feliĉe ne okazis tiel.
Aparte de dormeto ĉi-matene (koincide kun la siesta tempo en Tajvano), mi preskaŭ ne dormis de unu tuta tago. Hieraŭ mi iris al kinejo kun [mia amikino] Silvia (de 22h30 ĝis 24h30), poste ni drinkis plurajn vinojn, sekve ŝi akompanis min hejmen por la bagaĝo kaj poste al la flughaveno, kie ŝi adiaŭis min je la 6a, iom antaŭ mia enaviiĝo. Resume, mi kredas kaj esperas ke ĉi tiel, abrupte, mi agordis ankaŭ min mem al la tajvana tempo. Ni vidos, ĉu mi sukcesis. Ĉi-momente ne malfacilas al mi imagi aŭ akcepti ke nun estas jam preskaŭ la 6a posttagmeze.
Mi kunportas fotilon, sed mi supozas ke mi tute ne fotos. Prefere faru tion Chen [Hsiu-Chen en la originalo]; ŝi ja shatas kaj bone faras. Prefere mi nur skribu miajn impresojn.
Mi komencu per la anticipaj ideoj. Pli ol pri antaŭjuĝoj temas pri antaŭbildoj aŭ antaŭkonceptoj. Unue, pri Tajvano. Ĉi vorto [samkiel la portugaldevena Formozo] nomas la insulon, ne la tiean fantoman ŝtaton, kies oficiala nomo estas Respubliko Ĉinujo [angle kaj mallonge: ROC]. Vojaĝi al Tajvano aŭ al ROC kompareblas kun vojaĝo al hipoteza [Dua] Hispana Respubliko en Balearoj post tia enlanda milito, kie la faŝisma kanajlaro fagocitus "nur" la duon-insulan Hispanujon. Iel kvazaŭ viziti la ukronian* Hispanujon de [la verkisto] César Mallorquí [en sia novelo "La kolektisto de poŝtmarkoj"]. Kion mi imagas trovi aŭ renkonti tie? Reduktitan, pli facile manipuleblan version de Ĉinujo; respublikon atingintan la t.n. ekonomian bonfarton ŝparinte al si 50 jarojn de la tiel misnomata ĉina kontinenta komunismo, kaj kie la kulturo kaj tradiciaj artoj de la ĉina popolo konserviĝas pli bone ol sur la kontinento (mal)graŭ la konata soci-teknologia okcidentiĝo. (Ĉio ĉi sonas tre pedante). Sed mi ne imagas renkonti miniaturan landon. La 400 km inter nordo kaj sudo, la 23 milionoj da loĝantoj, la duona dekduo da montpintoj altaj pli ol 3000 metrojn (unu el ili[, la Jada Monto], preskaŭ 4000-metra, pli alta ol Tejdo* aux Fuĵio*) kun la doa pejzaĝa diverseco -- ne, tio ne estas landeto aŭ insuleto sed, male, tuta nova mondo eltrovinda. Kaj kiel mi povus eltrovi ĝin pli bone ol en la akompano de Chen, ĉi-landanino, kun unu monato da ferioj, propra aŭto kaj stirpermeso kaj kiun, cetere, ĉiuj nomas (ankau ŝi kaj mi mem) "mia umikino*" (aŭ mi -- ŝia umiko, tute egale).
Chen estas la alia mondo de mi esplorinda kaj eltrovinda dum ĉi 30 tagoj. Sed pri ŝi mi ne parolu ĉi-kajere. Eble iam poste mi ekemos verki poemon pri ŝi aŭ inspiritan de ŝi.
Supozeble mi remalkovros ankaŭ min mem ĉi-vojaĝe. Sonas topike, sed miakaze (preskaŭ) ĉiam estis tiel: Budapeŝto, Finnujo, Bruselo, Hispanujo, Lisbono...
Nu, jen la antaŭideoj per kiuj mi komencas la vojaĝon, kaj la vojaĝkajeron.
18h30
Ni devintus elflugi antaŭ 50 minutoj, sed ni plu surteras. Neĝas en Frankfurto. Mi malamas la frankfurtan flughavenon kaj, supozeble jam de miaj iamaj vojaĝoj kiel akompana busgvidisto, ankaŭ Frankfurton. Ha, ŝajnas ke ĉi tio ekmoviĝas. Ju pli frue ni forflugos de ĉi urbo kaj lando, des pli bone por ĉiuj.
Estas nun 18h45. Ne nur la tempo en Tajvano, en Tajpeo, sed, kurioze (kaj kurioze estas ankaŭ ke mi ne pensis pri tio pli frue), ĝi estas ankaŭ la tempo de Chen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario